کاربرد جوجه تیغی
کاربرد جوجه تیغی
از جوجه تیغی هم به عنوان حیوان خانگی هم در بعضی فرهنگها به عنوان غذا استفاده میشود. (به عنوان مثال در مصر به عنوان غذا به مصرف می‌رسیده است) اما مهمترین استفاده‌ای که می‌توان از جوجه تیغی کرد در کنترل آفات در کشاورزی است به طوریکه هر عدد جوجه تیغی قادر است 200 گرم حشره را در هر شب خورده و بدین طریق به کنترل آفات و حشرات در کشاورزی کمک کند.
پرورش گوشت جوجه تیغی
در سیستم باز حیوان در داخل محیط گودی که دیواره های آن به عمق 1 متر است قرار می گیرد. در این سیستم برای هر جفت از مولدین 15 متر مربع فضا لازم است. گرچه تغذیه حیوان از گیاهانی که در داخل محوطه رشد می کنند صورت می گیرد، ولی به غذای کمکی نیز احتیاج دارد و برای شرب آنها بهتر است از آب جاری استفاده شود. در این سیستم حیوان فقط یک بار در سال و در موارد نادر 2 بار در سال تولید مثل می کند. این سیستم دارای بازدهی پایینی می باشد ولی هزینه اولیه تاسیس سالن را ندارد.*دمای مناسب برای پرورش تشی بین 20 الی 25 درجه سانتیگراد است که اگر دما به پایین تر از 12 درجه برسد حیوان فعالیت خود را کم می کند و تمایلی به تولید مثل ندارد. تهویه هوا باید منظم انجام پذیرد زیرا اوره متصاعد شده از ادرار حیوان ممکن است مشکلات تنفسی ایجاد کند . تشی به جریانات هوا حساس است و باعث بیماری حیوان می گردد.*
نام های دیگر جوجه تیغی
تشی یا جوجه‌تیغی با نام علمی Erethizon dorsatum پرخارترین جانور جونده است، هرچند نام لاتین آن خوک پرخار معنی می‌دهد. تشی نوعی از جوجه تیغی است که در شمال کشور به وفور یافت می شود. با نام های محلی چوله، «سیخور» ، «کرپی» ، «کول تیغتیغه» نیز خوانده می شود
حکم گوشت جوجه تیغی و گراز و خرگوش
سلام،آیا گراز وحشی که به مزارع حمله میکند نجس است؟ خوردن گوشت خرگوش که بعضی از مناطق ایران شکار ومصرف میکنند حرام است؟ خوردن گوشت جوجه تیغی که افراد قدیمی برای آن خواصی ذکر میکنندچه حکمی دارد؟ چکاندن شراب در گوش که در بعضی کتب طب سنتی گفته شده چگونه است؟ اگر میشود از احکام گوشتهای دیگر هم نان ببرید. گراز وحشی اگر خوک باشد نجس است و گوشت خرگوش و جوجه تیغی و گراز حرام است و شراب نجس است و اگر در گوش چکانده شود اشکال ندارد. ولی اگر ظاهر بدن با شراب نجس شده باشد باید قبل از نماز خواندن شسته شود گوشتهای دیگر اگر از حیوانات حلال گوشت باشد و ذبح شرعی شده باشد حلال و پاک است و الا حلال نیست
مشخصات و ویژگی های جوجه تیغی
√ برخی از خارپشت ها بیش از 30،000 خار روی بدنشان دارند. √ جوجه تیغی ها نمی توانند خارهایشان را به خارج شلیک کنند، اما زمانی که شکارچیان لمسشان می کنند این خارها به آسانی آزاد می شوند. √خارهای جدید جانشین خارهای از دست رفته می شود. √خارپشت ها جانورانی اند که شبانه فعالیت می کنند. به این معنی که در طول روز خواب و در شب فعال اند.√ خارپشت ها از پاهای قوی و پنجه های خمیده شان استفاده می کنند تا از درخت بالا بروند. آنها در بالا رفتن خیلی عالی هستند. √ آنها می توانند به صورت انفرادی و یا در گروه های کوچکی که تا 6 عضو دارد زندگی کنند. √در طول فصل جفتگیری، ماده ها تماس نزدیک با نرها را آغاز می کنند. √زوج ها معمولاً 2 بچه به دنیا می آورند و نرو ماده هر دو از نوزادانشان مراقبت می کنند. √نوزادان جوجه تیغی با خارهای نرم به دنیا می آیند. خارهای نرم ظرف چند ساعت سخت خواهد شد. √جوجه تیغی جوان والدینش را پس از چند ماه ترک می کند و زندگی انفرادی اش را آغاز می کند. √بومیان آمریکا در گذشته از خارهای جوجه تیغی برای تزئین خود استفاده می کردند. آنها همچنین از خارپشت به عنوان منبع غذایی بهره می بردند. √خارپشت می تواند 15-18 سال زندگی کند. √ در ایران چهارگونه خارپشت شامل خارپشت اروپای شرقی، خار پشت بیابانی، خارپشت گوش بلند و خارپشت برانت (خارپشت ایرانی) یافت می شود.
انواع گونه های جوجه تیغی
سرده جوجه‌تیغی‌های آفریقایی جوجه‌تیغی چهارانگشتی، Atelerix albiventris جوجه‌تیغی آفریقایی شمالی، Atelerix algirus جوجه‌تیغی آفریقایی جنوبی، Atelerix frontalis جوجه‌تیغی سومالی، Atelerix sclateri سرده جوجه‌تیغی‌های گوش‌کوچک جوجه‌تیغی آمور، Erinaceus amurensis خارپشت سینه‌سفید، Erinaceus concolor جوجه‌تیغی اروپایی، Erinaceus europaeus جوجه‌تیغی سینه‌سفید شمالی، Erinaceus roumanicus سرده جوجه‌تیغی‌های گوش‌دراز جوجه‌تیغی گوش‌دراز، Hemiechinus auritus جوجه‌تیغی گوش‌دراز هندی، Hemiechinus collaris سرده جوجه‌تیغی‌های دشتی جوجه‌تیغی دوری، Mesechinus dauuricus جوجه‌تیغی هیو، Mesechinus hughi سرده جوجه‌تیغی‌های بیابانی خارپشت بیابانی، Paraechinus aethiopicus خارپشت ایرانی، Paraechinus hypomelas جوجه‌تیغی هندی، Paraechinus micropus جوجه‌تیغی شکم‌برهنه، Paraechinus nudiventris
تغذیه جوجه تیغی
جوجه‌تیغی‌ها در طول روز می‌خوابند، عصرها در جستجوی غذا به بیرون می‌روند، حتی گاهی تا نیم فرسنگ از پی غذا راه طی میکنند. جوجه تیغی عمدتاً حشره‌خوار است و غذای اصلی آن را بی‌مهرگان مانند حشرات و لارو آنها و حلزون و کرم خاکی تشکیل می‌دهد. گاهی از مهره‌داران کوچک مثل قورباغه، موش و مارمولک و تخم پرندگان، و همین‌طور غذاهای گیاهی مثل ریشه علف‌ها، میوه‌ها و قارچ نیز تغذیه میکنند. جوجه‌تیغی‌ها غذای خود را عمدتاً به کمک حس بویایی می‌یابند. جوجه‌تیغی‌ها در مقایسه با اندازه جثه‌شان زیاد غذا می‌خورند. در سرمای زمستان هنگامی که غذای دیگر به وفور در دسترس نیست زمستان‌خوابی میکنند و از ذخیره چربی که در فصل فراوانی غذا ذخیره کرده‌اند استفاده میکنند. جوجه تیغی دشمنان طبیعی زیادی مثل پرندگان شکاری به ویژه جغدها، راسو، روباه، گرگ، گورکن و خدنگ دارد اما شکار جوجه تیغی بالغ برای دشمنان طبیعی آن بسیار دشوار است. شاه‌بوف از شکارچیانی است که در شکار جوجه تیغی تبحر دارد. در بریتانیا گورکن دشمن طبیعی اصلی جوجه تیغی است و مشاهده شده که در مناطقی که جمعیت گورکن در آن فراوان است جمعیت جوجه تیغی کم است.